Motivacións dos peregrinos
Os peregrinos aducen distintas razóns para explica-la súa peregrinación. Clift e Clift recollen quince razóns distintas, que son as seguintes: – ir ver un lugar onde ocorreu algo especial;- arrastrarse preto de algo sagrado;- acadar perdón;- esperar e buscar un milagre;- dar grazas;- expresa-lo amor de Deus;- responder ó sentido dunha chamada íntima;- curiosidade: ver a outros que van;- saír da rutina cotiá e ir onde algo novo pode suceder;- abandonar ou esquecer partes dun mesmo;- admirar algo bonito;- facer unha vocación máis interesante;- facer votos en resposta a unha situación extrema;- prepararse para a morte;- quizais simplemente debido a que o fan os propios amigos e un quere estar entre os privilexiados. Seguindo unha orde xerárquica de elevación, pódense facer 6 grupos de motivacións:
a) Fuxida da vida cotiá, deixando o lugar onde habita o peregrino e onde ten os seus problemas.
b) Recuperación das enerxías cun cambio de actividade, facendo algo distinto, novidoso, exótico.
c) Comunicación: nunha vida cotiá onde a comunicación vese dificultade por intereses mercantilistas, entrar nun espazo onde os demais se presentan sen eses intereses resulta atractivo.
d) Coñecemento: arredor do Camiño foise desenvolvendo unha armazón cultural moi rica, digna de admiración, tanto da gran cultura artística, como da cultura do popular.
e) Prestixio: acadar prestixio e admiración social foi un elemento de motivación moi importante na peregrinación doutros tempos, onde a Carta se expuña á entrada da casa, e segue a selo na actualidade.
f) Sacra: motivación de encontrarse con algo de orde ontoloxicamente superior, con Deus, ás veces consigo mesmo: Dentro dela podemos diferenciar dúas concepcións ben distintas: a que ten como finalidade vivir con Deus, e é un fin en si mesmo; aquela que ten como finalidade servirse de Deus e é un medio para acadar un fin distinto do relixioso; entre ambas colle un amplo abano de posibilidades. A devoción relixiosa como fin é ben distinta da que ten a persoa que a través da relixión espera atoparse consigo mesma pola purificación espiritual, pero en ambos casos existe unha compoñente sacra. Estas aínda son ben distintas do arrepentimento de culpas e, noutro extremo, estaría o cumprimento dun voto feito en situación de grave perigo, alivio de doenzas, etc. Neste último caso, aínda que se recorre ó aspecto sacro, o fundamental é a satisfacción de necesidades básicas e estamos nos niveis más baixos da motivación.Motivación sacra como fin (Fin en si mesmo) ↔ Motivación sacra como medio (Medio para acadar outro fin distinto)