Houbo ó longo da historia diversos xeitos de chamarlle ás terras do Cebreiro. O árabe Idrisi fala do "Munt Februayr"; no Códice Calixtino aparece como "Mons Februari" e noutros documentos atopamos os nomes de "Zebruaril" ou "Zeberrium". Na guía de Von Harff (1496) chámalle "Monte Sebreo", e no itinerario de Münzer, médico de Nuremberg que hace a viaxe de regreso por esta vía (1494), dálle o nome de "Seborros" [1].

      Esta denominación pode te-las súas raíces raíces no pobo celta dos Séburros, que segundo afirma Correa Fernádez na súa "Historia fin de siglo", «...ocupan a rexión asperísima do Cebreiro, extendéndose pola marxe do río Navia. Plinio denominaos Seurbos, e deles parece que foi capital, según Ptholomeo, Tamalina, que cren moitos reconocer o Timalium do Itinerario de Antonino. Un autor anónimo reduce esta cidade a Sarria; outros... colócana en Villartelín... pero recentemente crese que estivo no lugar chamado Baralla» [2].

     O P.Yepes fala do Zebrero, «sito nas montañas Zebruas»[3], e nos mapas da Idade Media aparece como "Monte Cebruarius". Por último facemos nota-la terminoloxía de "Cerviero", empleada polo clérigo de Bolonia Domenico Laffi (1673).